Forum zostało przeniesione.

Kikimora · Wysłany: Śro 20:13, 05 Mar 2008 Temat postu: Wymarzony zawód

Kim chcielibyście być w przyszłości i dlaczego?

Ja jak miałam kilka lat, chyba 3 albo 4, to upieprzyło mi sie w główce, że będę piosenkarką, głównie za sprawą mojej sąsiadki, która stwierdziła, że ślicznie śpiewam, a to było zwykłe, niezidentyfikowane "la la la", które uroiło mi się w głowie, żadna konkretna melodia. Później, gdy o takowej karierze wiedziałam już odrobinę więcej, dalej było to moje marzenie. Chciałam być gwiazdą popu. Potem poczyniłam ku temu konkretniejsze kroki, niż tylko marzenia, wzięłam udział w lokalnym konkursie wokalnym, wygrałam za drugim podejściem, jak miałam 10 latek. Potem mi się odmieniło, ale tylko trochę: chciałam być gwiazdą rocka, bo zaczęła mnie kręcić inna muzyka. Za rok jadę na eliminacje do "Szansy na sukces". Tyle, że już nie jestem kilkuletnim dzieckiem i zdaję sobie sprawę z tego, że będę musiała najprawdopodobniej znaleźć sobie inny zawód. Ale nigdy się nie dowiem, czy mi się nie uda, póki nie spróbuję.

Boże, mogłabym napisać autobiografię i cisnąć jeden, jedyny egzemplarz gdzieś w kąt jednej jedynej księgarni w całej Polsce, żeby po prostu sobie tam była. Nie musicie czytać, nie zmuszam, zdaje sobie sprawę z tego, gdzie macie te denne historyjki z mojego życia wzięte.

Dokańczając jednak samochwalsta, wkraczając na maksymalne wyżyny próżności, pochwalę się, że zajęłam trzecie miejsce, oraz wyróżnienie w kolejnych Festiwalach Piosenki Polskiej, jako jedna z najlepszych w gminie.

Matko, przerażam sama siebie. Powinnam walnąć jeszcze sobie tipsy i przeglądać się w lustrze przez kolejne dziesięć godzin.

Malinowa. · Wysłany: Śro 20:37, 05 Mar 2008 Temat postu:

Jak już wspominałam w temacie 'szkoła', od siedemnastego lutego chcę zostać informatykiem. Owy zawód był wymarzony od dzieciństwa, ale przerażała mnie matematyka. Ostatnio jednak stwierdziłam, że poradzę sobie z matmą, czyli uwierzyłam w siebie. I pójdę do tego zasranego mat-infa. *tupie*
Prawda, że we mnie wierzycie? ^^

Yumi · Wysłany: Śro 20:56, 05 Mar 2008 Temat postu:

Ja wierzę w Was wszystkie ^^

Śpiewać nie za bardzo umiem, ale chciałam być piosenkarką. Marzyłam też o byciu aktorką i nadal chciałabym zagrać choć w jakimś dennym serialu. Myślałam również o stomatologii, prawie, księgowości, weterynarii i chyba czymś tam jeszcze. Teraz mówię sobie, że zostanę tłumaczem przysięgłym języka niemieckiego i japońskiego, trochę pouczę w szkole, by się przekonać, jak to jest. Przetłumaczę jakąś książkę na polski i napiszę własną. Chciałabym napisać książkę, którą każdy by się zachwycił i dzięki której mówiliby o mnie jako osobie, która zmieniła czyjś światopogląd. Chciałabym tego. I chyba coś jeszcze, ale mam sklerozę xP

Sellene · Wysłany: Śro 21:47, 05 Mar 2008 Temat postu:

Czarna, a jak już będziesz sławna, to dasz mi autograf? <wierzę w Ciebie!>

Zawsze chciałam zostać nauczycielką. Zawsze, od zawsze, na zawsze. Mam to w genach - ponad 70% mojej rodziny to nauczyciele (bądź dyrektorzy). I pomimo niskich zarobków uważam, że nie ma lepszego zawodu.

Malinowa. · Wysłany: Śro 22:09, 05 Mar 2008 Temat postu:

Nie miałabym cierpliwości do użerania się z bandą bachorów. Najgorzej jest chyba w gimnazjum. ^^ Moja mama jest księgową, więc i ja pójdę na tą nieszczęsną informatykę. Naprawę komputerów macie gratis. Jeśli mi się uda. Haha! A tak pobocznie, to chcę zostać perkusistką. Perkusja to najlepszy instrument na świecie. Taki... Nie da się tego opisać. Ohh. Nie. Popracuję nad tym. ^^

Yumi · Wysłany: Śro 22:17, 05 Mar 2008 Temat postu:

O właśnie! O tym zapomniałam. Na początku powtarzałam sobie w myślach nie zapomnij o perkusji i w końcu zapomniałam xP Tak, też chciałabym grać na perkusji w jakimś zespole, ale pewnie po prostu będę grać dla siebie, a potem nauczę swoje dzieci (jeśli będę je miała) lub dziecko.

Niewiadoma · Wysłany: Czw 17:31, 06 Mar 2008 Temat postu:

A ja chcę być filozofem i chcę nic nie robić, tylko tak sobie kontemplować. O.
Albo reżyserem, albo malarką, albo pisarką.
(A terrorystką tak na boku.)
Koniec. Innej opcji nie ma. Jeśli mi się nie uda, będę głodować na ulicach. Bo lepsza taka egzystencja niż minąć się z powołaniem.

Malinowa. · Wysłany: Czw 18:29, 06 Mar 2008 Temat postu:

Masz rację. Lepiej nie robić nic, niż zmuszać się do pracy, która jest... Nudna, żmudna i nielubiana przez nas. Ot co. Jeśli nie zostanę informatykiem, albo dziennikarką to zrobię sobie perkusję ze śmietników i będę grać na ulicy! xD

Niewiadoma · Wysłany: Czw 18:54, 06 Mar 2008 Temat postu:

Pfff, czy ta praca będzie przeze mnie lubiana, to sprawa drugorzędna. Wcale mnie to kontemplowanie i studiowanie kontemplowań innych nie cieszy, malowanie wykańcza mnie nerwowo, bo czuję, ze muszę być najlepsza, na pisanie nie mam weny... Ale chcę i już! Możecie to nazwać powołaniem, ot co. (Bóg do mnie przemówił, alleluja!)

Do bycia terrorystką nie potrzeba żadnych kwalifikacji, oh yeah. Naprawdę nie rozumiem, dlaczego ludzie nie biorą mnie na poważnie. Kiedyś nie będzie wam do śmiechu, dzieciaczki.

Och, mój ojciec jest głupi. Pieniądze, pieniądze, pieniądze.

mmm · Wysłany: Czw 18:15, 13 Mar 2008 Temat postu:

A ja nie wiem kim chce być. Jeszcze nie wiem. Mam nadzieję, że kiedyś się dowiem

Raz myślę o fizjoterapii, innym razem o historii sztuki. Ogromna rozbieżnośc. Wszystko zależy od mojego humoru.

Nie lubię się.
Jestem strasznie zmienna mimo tego, że lubię mieć wszystko zaplanowane... nawet najmniejsze szczegóły.

Sprzeczność.