Forum zostało przeniesione.

Świetlik

Kawy – krzyczę!
Gdzie śniadanie?!
Czy w tym domu ktoś mnie słyszy?
A na dworze zamiast słońca:
Pada, wieje, świszczy, dmucha.

Moja panno!
(Głosik z kuchni.)
Czy ty możesz raz, bez kłótni
Zjeść w spokoju z mlekiem płatki?

Ależ mamo!
Płatków nie chcę!
Dziś jest wtorek, zjem kanapki!

Proszę, dziecko! Mleko zdrowe,
Tak mawiała twoja babka,
I na zęby, i na kości.

Mamo!
Dość już mam tych wszystkich złości!

Kilka łyżek, no, zjedz wreszcie!
Zjedz i biegnij już do szkoły!

Och, mam jeszcze dużo czasu!
Czemu tyle jest hałasu?
(Do pokoju biegnie prędko,
Szuka, widzi auta, wędkę)
Mamo! Gdzie są jakieś spodnie?
Dziś biegamy, chcę wygodnie!
(Przeszukuje wszystkie szafki.
Spodni nie ma! Woła więc do matki.)
Mamo! Kup mi wreszcie nowe dżinsy!
Albo nawet i dwie pary!

I tak wciąż by trwały zwady.

Lecz potrafią usiąść czasem
Porozmawiać, pomóc sobie.
Ponaprawiać to, co w córki
Życiu zgrzyta i się psuje.
Rękę podać, powspominać
I zapomnieć kłótnie ranne.
I choć kawy nie ma nadal
To się serca miłość chwyta
Bo to przecież jest rodzina!

Yumi · Wysłany: Pon 19:44, 12 Mar 2007 Temat postu:

O kurczę. Ten wierszyk jest przesłodki. To teraz możesz napisać jakiś dramat. Byłoby sympatycznie. (powrót do komentowania wiersza) W pewnym momencie zmieniłaś rytm, ale tylko na chwilę i powróciłaś do starego. Jestem w stanie to wybaczyć, gdyż ogólnie wierszyk jest śliczny, poza tym to jest rozmowa, a rozmowa nie musi być cały czas na tym samym rytmie. Całuski.

PS. Czy moja wypowiedź nie jest przypadkiem niegramatyczna?

Madame Guillotine · Wysłany: Czw 19:13, 15 Mar 2007 Temat postu:

Piękny wiersz! Taki swobodny i lekki, a jednak ma morał. Cudo!

Malinowa.

Świetny. (;
A tak btw. to ja nie jadam śniadań, choć powinnam. I moja 'walka' z mamą, wygląda trochę tak, jak w tym wierszu.

Krwiożercza

Hehe

Ja też nie jem śniadań...
A cio do wiersza, to rzeczywiście słodki, lekki i z morałem Smile

Ślicznie :*